Πανηγυρικός λόγος για την 28η Οκτωβρίου 1940 από την εκπαιδευτικό του Σχολείου μας κ. Σώτου Ελένη

          Σήμερα το έθνος σύσσωμο αποτίει φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης στους αθάνατους ήρωες και πρωταγωνιστές του υπέροχου έπους που γράφτηκε στις βουνοκορφές της Πίνδου και τις δαφνόσπαρτες πλαγιές της Βορείου Ηπείρου το 1940.

          Σαν σήμερα πριν από 72 χρόνια ο διαβόητος Άξονας Γερμανίας – Ιταλίας εξαπέλυσε έναν ολέθριο πόλεμο που είχε γονατίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη με μόνη εξαίρεση τη Μεγάλη Βρετανία, που κι αυτής η πτώση ήταν βέβαιη, αν δε συνέβαινε το πρωτάκουστο εκείνο γεγονός της 28ης Οκτωβρίου 1940 , το ΟΧΙ των Ελλήνων, που ήταν φυσικά φως ενθάρρυνσης κι ελπίδας.

          Αρχικά η φασιστική Ιταλία επιβουλευόταν το φιλειρηνικό λαό μας με τις παγίδες, τις πλεκτάνες, τα ασύστολα ψεύδη και τις ανέντιμες πράξεις της, με αποκορύφωμα το δόλιο και μικρόψυχο τορπιλισμό της «Έλλης» στο λιμάνι της Τήνου, ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου 1940.

          Από την ενέργεια αυτή γίνεται πια φανερή η απειλή κατά της Ελλάδας.

          Μετά από δυόμιση μήνες, τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι έδωσε το ιταμό τελεσίγραφο του Μουσολίνι, ηγέτη της Ιταλίας τότε, στον Ιωάννη Μεταξά. Με αυτό ζητούσε εντός 3 ωρών τη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς όμως αντέταξε το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης  Οκτωβρίου 1940 , διερμηνεύοντας τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας  του ελληνικού λαού. Έτσι όλοι, με μια ψυχή, με μια φωνή, από την Πίνδο και το Ρούπελ ως το Ταίναρο και την Κρήτη, βροντοφώναξαν ΟΧΙ, γεγονός που έδωσε στους αποκαρδιωμένους λαούς χαρμόσυνο μήνυμα και πίστη στην παντοδυναμία του Δίκαιου.

          Η λόγχη του τσολιά, παρά τα πενιχρά εφόδια και τις κραυγαλέες ελλείψεις, μηδενίζει την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου κι έτσι στο Αργυρόκαστρο, στην  Κορυτσά, στους Άγιους Σαράντα, στη Χιμάρα, στο Πόγραδετς, στο Καλπάκι, στο Δέλβινο, στο Ιβάν, στην Τρεμπεσίνα, στην Πρεμετή και στην Αυλώνα γράφονται νέα επινίκια άσματα που αποτελούν την αρχή του τέλους του φασισμού.

          Έτσι τελειώνει η πρώτη πράξη του δράματος με πλήρη αποκατάσταση της ΝΙΚΗΣ και ακολουθεί η δεύτερη που οδηγεί στη θυσία και από εκεί στην  κάθαρση.

          Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο ηγέτης της Ναζιστικής Γερμανίας και πανίσχυρος, ισότιμος συνέταιρος του Μουσολίνι, βλέπει ότι οι νίκες των Ελλήνων αποτελούν απειλή για τον Άξονα και γι’ αυτό τον Απρίλη του 1941 εξαπολύει επίθεση στη Μακεδονία και το ίδιο καλοκαίρι η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το πέλμα της τριπλής εχθρικής κατοχής των Γερμανών, των Ιταλών και των Βούλγαρων που μπόρεσαν κι εκείνοι να πατήσουν τα χώματα της πατρίδας μας ως σύμμαχοι του Άξονα.

          Οι κατακτητές επιδίωκαν το φυσικό αφανισμό του λαού μας και την ηθική και πολιτική του αλλοτρίωση. Καμία άλλη χώρα δε γνώρισε παρόμοια κατάσταση. Αλλά το Έθνος μας χαλυβδώθηκε στον αγώνα και για να επιζήσει έπρεπε  να αντισταθεί. Αυτό το βαρύ και τιμητικό έργο το επωμίστηκαν οι δυνάμεις της Ενιαίας Εθνικής Αντίστασης που αποτελεί συνέχεια του Αλβανικού μετώπου. Κι όταν άρχισε να ροδίζει η αυγή της πολυπόθητης ελευθερίας, ύστερα από τρία μαρτυρικά χρόνια κατοχής, οι τρισάθλιοι δημιουργοί του ολέθρου, Μουσολίνι και Χίτλερ, ήταν πλέον νεκροί , γινόμενοι κατάρα και συμφορά για τους λαούς τους.

          Σήμερα το ΟΧΙ του 1940 πλανιέται σαν φωτεινό μετέωρο και χαλυβδώνει την πίστη των αλύτρωτων όλου του κόσμου. Εμείς, οι Έλληνες, αναπολούμε ευλαβικά τις μεγάλες εκείνες ώρες και στρέφουμε την μνήμη μας σε εκείνους που τη ζωή τους έταξαν να φυλάνε «Θερμοπύλες». Ως μαρτυρίας της ευγνωμοσύνης μας  ας καταθέσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής με ένα δάκρυ βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής μας.

                                                          Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!

                                                          Ζήτω η αιώνια Ελλάδα μας!